Gdy człowiek rano wstaje…

… i najpierw widzi  taki widok z sypialni…

uśmiecha się więc szeroko, bo słoneczko i piękna zieleń wolińskiego parku pod samym nosem, przeciąga się radośnie, po czym rozsuwa drzwi i wchodzi do pokoju, podchodzi do okna, podciąga żaluzje i…

PT, stwierdziła, że powinna mnie nagrać ;ppp Pewnie kwiczałam z radości jak dzika świnia podczas tarzania się w błocie…:D

No ale sami zobaczcie :))

Morze widoczne z każdego jego punku, nawet siedząc na kanapie czy ubierając buty w korytarzu. Nigdy jeszcze nie miałam takiego widoku, mimo że w kilku hotelach, apartamentach, pensjonatach już byłam, i to takich, położonych nad samym morzem. Mam tu oczywiście na myśli nasz Bałtyk.

Ale pewnie moja radość wraz z zaskoczeniem nie byłyby takie wielkie, gdyby nie fakt, że do apartamentu dotarłyśmy o 21. Cudownie zmęczone, bo podróż rozpoczęłyśmy o godzinie 10 jadąc od razu z DM w kierunku naszych zachodnich sąsiadów, bo celem było urocze, nadmorskie, niemieckie miasteczko i…węgorz w galarecie:). Po drodze nie omieszkałyśmy się zatrzymać na kultowych kiełbaskach z pieca, przy okazji kupując świeżutki bochenek chleba. Na niemieckiej plaży spędziłyśmy 3 bite godziny, moszcząc się wygodnie w koszu, obserwując parę śmiałków, którzy weszli do morza popływać. W słońcu było gorąco, ale wiał silny wiatr, dzięki czemu morze miało piękny kolor i fale. Do Świnoujścia dotarłyśmy na zachód słońca, zrobiłyśmy zakupy, poszłyśmy do kawiarni na herbatę, a następnie na prom, żeby przeprawić się, bo nocleg miałyśmy w Międzyzdrojach. Kiedy dotarłyśmy przed apartamentowiec, to nawet nie rozglądałam się na boki, tylko z tobołami (dwie baby i auto zapakowane po brzegi), widząc, że żeby dostać się do wejścia, trzeba pokonać….21 schodów,  zaczęłam kląć na architekta, że nie uwzględnił podjazdu dla walizek na kółkach wózków inwalidzkich ( owszem na schodach były zjazdy dla wózków, ale tak strome, że ja nie wiem czy ktoś z tego korzysta), zmachana jak dziki osioł, dotarłam, a właściwie dotarłyśmy przed wejściowe drzwi, potem korytarzem do wind…Taaa…i tu to ja dopiero wyżyłam się na tym biednym człowieku, co to zaprojektował ten budynek…Niech mi ktoś wytłumaczy, dlaczego windy zatrzymują się TYLKO na półpiętrach, więc do mieszkań trzeba pokonać kolejne 10 stopni, wchodząc albo schodząc. Taki cud, czyt. rozwiązanie architektoniczne, to ja po raz pierwszy zobaczyłam, a właściwie doświadczyłam.  I po tej prawie nocy, kiedy to musiałyśmy dwa razy obrócić auto- mieszkanie,  padłam w końcu na kanapę, to od razu telefon dał mi znać, że muszę zażyć piguły. Powietrza już miałam i tak dość, więc pomysł na nocny rekonesansowy spacer odpadł, zanim się na dobre pojawił, bo i tak poszyłyśmy spać dopiero po północy. Żaluzje na oknach były zaciągnięte, a i tak niewiele byłoby widać, choć zejście na plażę bym zauważyła, bo było oświetlone, a tak, rano miałam pełną niespodziankę. I od razu odszczekałam to, co wieczorem wygadywałam, że ja w tym apartamentowcu mieszkania bym nie kupiła…Choć  zdania o architekcie nie zmieniłam, ale uznałam bryłę kaskadową, bo nasze mieszkanie centralnie wychodziło z oknem i balkonem na morze, ale z bocznych mieszkań, z balkonów, również widok morza był zapewniony. No i to koniec Międzyzdrojów z tego dobrego końca, czyli blisko do centrum i mola z jednej strony, z drugiej port rybacki i park woliński. No miejscówka idealna!!!

Idealna również była pogoda!!! W sobotę nawet nie wiało, a jak już to był to ciepły wiaterek, więc mnóstwo ludzi rozebranych na plaży, a nawet kąpiących się. Same spędziłyśmy 8 godzin, schodząc z plaży tylko po to, aby skorzystać z restauracji ze stolikami na powietrzu z widokiem na morze, na koniec zaległyśmy na leżakach, czekając na zachód słońca, żeby sam finał zobaczyć z Kawczej Góry. Tak, tak, zdobyłam również górę ;ppp

Zdjęcia ( więcej)  będą na ścieżkach za jakiś czas 😉

Do domu wróciłam późnym niedzielnym wieczorem. W zmieszanym nastroju, bo weekend był CUDOWNY pod każdym względem, ale…OM przysłał mi zdjęcie pomalowanej sypialni…Taa… Zdobyłam się tylko na lakoniczne: nie za ciemna? i co to za kolor??? W odpowiedzi dostałam: śliczny light  coral. Taaa…  w sztucznym świetle…no powiem, że się poryczałam, bo ściany zlały mi się z meblami jakoś, i w ogóle…W dziennym jest dużo lepiej. Kolor nie jest brzydki, choć gdyby był jaśniejszy, to byłby dużo lepszy. Miał być, bo na puszcze jest. Niewiele, ale jest. Problem jest w tym, że chciałam inny, bo podobny mam w kuchni. Bardziej piaskowy w padający w beż, dość jasny. Fakt, nie wybrałam żadnej konkretnej farby, ale nie mogę pojąć, dlaczego OM po wybraniu nie zrobił zdjęcia i mi nie przesłał, tylko dopiero jak pomalował. Ech… W sumie nie ma o co kruszyć kopii czy ryczeć, szczególnie że kolor nie jest brzydki tylko zlał się z podłogą, meblami, parapetem…Dlatego jak tylko się rano ogarnęłam odpaliłam kompa i…zamówiłam trzy nowe komody z białymi frontami i drewnianymi blatami na drewnianych nóżkach. Za aprobatą OM, oczywiście ;ppp No, ale co miał biedaczysko powiedzieć jak zmalował to, co wymalował ;ppp

Grunt, że jest czysto, świeżo i że się wyrobił ze wszystkim przed moim powrotem :). Parę rzeczy jeszcze musi wrócić na swoje miejsce, ale z tym poczekam na nowe meble 😀 Nawet okno umył 🙂