Poleciało…

Bez kategorii 1 Minutes

Na siłę nie staram się być silną. Pozwalam sobie na niemoc, oszczędzając w ten sposób energię na to, co mi sprawia przyjemność. Problem w tym, że ostatnio niewiele tego jest. Nastrój spadł  i odbija się jak szmaciana piłeczka od dna. Niemrawo. Byle co, byle kto może sprawić, że…jest źle. We mnie. Nie pomaga też fakt, że czerwone krwinki spadły do niebezpiecznej granicy, a dawka chemii na pewno ich poziomu nie wyniosła wyżej. Powtarzam sobie, że: wszystko mija…

Co do „niedziania się”, tkwimy w oczekiwaniu na wynik. Niezależnie od tego, jaki będzie, trzeba będzie zadziałać. Tak czy inaczej, to „się zaczęło”. Kolejne himalaje do pokonania, bez gwarancji wejścia na szczyt. Ale kto dziś daje gwarancje w ciemno?

Chciałam jeszcze raz WSZYSTKIM podziękować za Wasze wsparcie!!!! DZIĘKUJĘ!!!!

**********

Muszę złożyć papiery do ZUS-u. Do tej pory, podczas pięciu spotkań ( w szpitalu) z innymi pacjentkami, byłam jedyną osobą na zwolnieniu lekarskim. Jest to pewnie związane z wiekiem, ale i tym, że większość osób, jeśli nie jest na emeryturze to na rencie. Nawet te młodsze. Mnie ZUS zawsze uzdrawiał, szkoda tylko, że wraz ze świadczeniem nie zabrał choroby. Byłabym bardzo wdzięczna i dozgonna. Bez szemrania pracowałabym do wieku emerytalnego 😉

Napisane przez roksanna

Jestem jaka jestem...niedoskonała...a w tej niedoskonałości...doskonała...;)

Opublikowano

14 myśli na temat “Poleciało…”

  2. Nie ma sensu udawać, że jest się silniejszą ( wytrwalszą, pracowitszą) niż się jest naprawdę. Czasem trzeba usiąść w kąciku i powiedzieć po prostu „dość”. Nie wolno nadwyrężać sił, kiedy trzeba odpocząć. Każda z nas ma w życiu takie chwile, kiedy musi przystopować, żeby potem móc ruszyć do przodu.
    Trzymam kciuki za wszystkie Wasze himalaje. Pozdrawiam z Pomorzan:)

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Dziękuję bardzo. Ja to wszystko wiem. Wkurza mnie tylko to, że tak długo to trwa, tak cyklicznie. I czasem jest dużo gorzej, a ja mam poczucie zmarnowanego czasu…
      Serdeczności 🙂

      Polubienie

      Odpowiedz

  3. Zwalmy trochę na przedwiośnie… Bądźmy też dobrej myśli.
    A papiery złóż. Trzeba o swoje zawalczyć. Będę trzymać kciuki.
    Oraz… Daj sobie czas… Wyjdzie słońce, zrobi się cieplej to może i myśli wrócą bardziej pozytywne.
    Trzymaj się.
    Całuski :***

    Polubienie

    Odpowiedz

  5. Między kolejnymi uderzeniami czekana wspinaczkowego dobrze jest odpocząć. A że ciągle w górę? Bo nudno by było tylko czekać, a nie nadajesz się na „wyuczoną bezradność”.
    Mam rentę cały czas „czasową”, bo (to z ust orzecznika) jestem jeszcze za młoda na stałą 😀

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Wkurza mnie ta niemoc…z fizyczną łatwiej się pogodzić, ale gdy psychika zaczyna szwankować, to…ech…
      Mnie nie dali z powodu wyglądu ;)))), a raz bo i tak by zabrali ( rzekła pani orzecznik). Moja p. doktor na razie wystąpi o zasiłek rehabilitacyjny, ale miała taki przypadek, że pacjentce ZUS cofnął zwolnienie w czasie leczenia…Musiała się odwoływać.
      ZUS nas nie tylko uzdrawia ( szkoda, że tylko na papierze), ale wmawia nam, że wciąż jesteśmy młode i piękne ;D Może czas uwierzyć? :))))

      Polubienie

      Odpowiedz

Dodaj komentarz