Jest lepiej…

Przede wszystkim hurtem i każdej z Was osobno chcę podziękować za słowa otuchy…

Przeczytałam je dopiero dziś, kiedy wiem, że Pyziolek może już jutro będzie w swoim domku.  W każdym razie leczenie skutkuje.

Wiem, że będzie dobrze.

Bo musi i już!

Wciąż jednak jest coś, o czym nie potrafię napisać. Ubrać w słowa.

Coś, z czym trudno jest mi się pogodzić. Zrozumieć.

Gdzieś w tyle głowy mam myśl ubraną w jedno słowo:

Porażka.

Po raz pierwszy pomyślałam o tym by odejść z tego miejsca. Ukryć archiwum. Jeśli być  to tylko u Was i  w moich miejscach, gdzie zostawiam tylko lakoniczny ślad.

Z drugiej strony to dobry czas na wyciszenie się, bo

Nie sztuka powiedzieć: „Jestem!”. Trzeba jeszcze być.  Lec.

Na razie więc  jestem.