Miłość do…

Ludzie najczęściej łączą się w pary z powodu miłości. Do siebie. I trwają w swych związkach (nie)wiernie również z jej powodu. Choć zapewne nie tylko, bo równie silnie scementować związek może nie tylko miłość. Tylko czy bycie razem, życie we dwoje ma sens bez odwzajemnionej miłości? Albo bez miłości w ogóle?

Naprawdę uważam, że życie to rzecz dla dwojga, że potrzeba miłości jest tak samo naturalna, jak konieczność oddychania. 

Ale! Czy za wszelką cenę warto iść przez życie we dwoje? Oczywiście, że ta cena, dla każdego ma inną wartość, że w imię miłości, a raczej strachu przed samotnością, układaniem sobie życia na nowo, można mniej lub więcej poświęcić, zaakceptować, znieść. Wypracować kompromis, po to tylko, aby życie pozornie nie uległo zmianie.

Trudno jest ocenić obiektywnie czyjś związek, czyjeś życie, motywy postępowania. W sumie powiedzenie jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz ma sens, a innym nic do tego.

Tyle że…

Na wsi jesteś na świeczniku, czy chcesz czy nie. Och, owszem, są tacy, o których się nie mówi wcale bądź rzadko,  bo nie zagląda im setka par oczu pod kołdrę, no, chyba że są to oczy najbliższych sąsiadów. Gdyby tak popełnili jakiś mord, to pewnie pozostali pluliby sobie w brodę, że się wcześniej nie zainteresowali i nie są w centrum sensacji, pierwszym źródłem informacji.

Na wsi  nic się nie ukryje- no prawie nic- prędzej czy później i tak wszyscy wiedzą. Najczęściej więcej i lepiej.

Również w tym przypadku wszyscy wiedzą, że On zdradza Ją- kiedy, gdzie i  z kim.  Sama zdradzana też wie i nic z tym nie robi, choć trwa to już kilka lat. Co  ją trzyma przy niewiernym partnerze, z którym nie ma ślubu ani dzieci?  Miłość? Przyzwyczajenie kilkunastoletniego związku? A może status? Pieniądze? Wygodne życie na wysokim poziomie?

Kiedy się z nim związała, był wdowcem z dwójką dzieci, które po śmierci matki wychowywali byli teściowie.  W trakcie rozwijania prężnej  firmy, przynoszącej duże dochody.  Ona nic nie miała, oprócz swej młodości i urody.  Po jakimś czasie zatrudnił ją u siebie, a raczej  otworzył kolejną firmę-córkę- na jej nazwisko. Pewnie to ich połączyło skuteczniej niż zawarcie małżeństwa. Biznes, układy, drobne machlojki, tajemnice…Ot, życie.

Zdradza ją z rozwódką starszą od niej o kilka lat.  Nie kryjąc się z tym za bardzo: wiedzą o tym dorosłe dzieci obojga kochanków. Panie dość często  widują się na naturalnym gruncie, choć gdyby tylko chciała, uniknęłaby większości  spotkań, ale być może sprawia jej satysfakcję, że to Ona wciąż go posiada ( wszak wraca do domu)  a nie tamta, więc  z podniesioną głową, z fryzurą jakby dopiero co wyszła od stylistki, modnie ubrana, z szerokim uśmiechem  przyklejonym do twarzy wysiada z wypasionego suva i wchodzi w „paszę lwa”.  Od czasu do czasu  przejdzie się w miejscu publicznym pod rękę z niemężem, żeby zamknąć usta tym, którzy na ich związku postawili już krzyżyk.

A gawiedź ma temat do gadania 😉 Wszak miłość jest ślepa, ale czy aż tak? I czy to wciąż jest miłość do niego czy raczej do czegoś?

*

Święto miłości, świętować czy nie?  Jasne, że to dzień mocno skomercjalizowany, co drażni wielu- bo miłość od święta, na pokaz, bo zapożyczone i takie tam. Nie muszę świętować, żeby się w tym dniu uśmiechać, bo to radosny dzień. Zamiast krytykować, kup sobie lizaka w kształcie serca i uśmiechnij się 😉

Dużo miłości dla Was!

Moja PT z zawodu terapeutka ciągle powtarza, że parom teraz nie chce się odbudowywać związków, pracować nad relacjami. Dziś dużo łatwiej jest odejść, jak coś  nie pasuje, uwiera, a nie daj buk, jak pojawi się fascynacja kimś innym. Tyle że nie ma gwarancji, że ten drugi/druga spełni nasze oczekiwania, dlatego warto popełnić wysiłek i zamiast od razu przekreślać, wyrzucać z życia, to odkurzyć, przypomnieć sobie wszystko to, co kiedyś nas w partnerze/partnerce pociągało…Zastanowić się, czy aż tak bardzo się zmieniliśmy, że już nie potrafimy żyć ze sobą, czy raczej tylko na chwilę oddaliliśmy się od siebie…

 

 

Pamiętacie tę pierwszą, najpierwszą?

Jak byłam na uroczystościach z okazji Dnia Babci i Dziadka w przedszkolu, to pani Przedszkolanka powiedziała,  że w grupie jest para  wierna sobie już trzeci rok :))) Ja w tym wieku ( przedszkolnym)  miałam już przygodę…łóżkową 😀  Wpakowałam się do łóżka kumplowi ( mieszkał w tym samym domu, dzielił nas tylko korytarz, więc mogłam wpadać do niego zaraz po przebudzeniu się; razem chodziliśmy do przedszkola, a nasze mamy się przyjaźniły i pracowały razem), a na sugestię jego mamy, że to nie wypada, odparłam, że mama  z tatą mogą to ja też;p Aczkolwiek chyba bardziej go traktowałam jako starszego o rok brata niż kandydata na męża.;) W każdym razie miłość do płci przeciwnej pojawia się dość wcześnie, ale powiem Wam, że ostatnio mnie zatkało, jak dowiedziałam się, że chłopak zrezygnował z treningów piłki nożnej z powodu…dziewczyny. I może nie byłoby to tak dziwne, ale chłopak ma niecałe 9 lat 😀