Co z nami kobietami…

Pewna była już burmistrz, była członkini zarządu, która przez kilka lat napsuła krwi, wtrącając się niemerytorycznie, odnosząc się często lekceważąco ad personam, okazała się zwykłą naciągaczką. Co z tego wyniknie, jeszcze nie wiadomo. Przez trzy lata Tuśka sygnalizowała, że źle się dzieje w państwie Duńskim, ale dopiero jak babę pogonili wyborcy, to zaczęto głośno mówić o biznesowo-prywatnych powiązaniach, mających na celu wyłudzenie kasy. Być może wejdzie prokurator, bo wyłudzenie przez firmę, której chroniła tyłek, jest rzędu kilku milionów. A jak podchodziła do pieniędzy podatników, czyli swoich pracodawców jest przykład zakupu telefonu i laptopa z najwyższej półki z nadgryzionym owocem w logo na 3 miesiące przed wyborami i wykup tychże za 800 złotych. Audyt.
Panowie z zarządu się kajają, przyznają rację po czasie. A niech się bujają na drzewo. Dla spokoju i konformizmu nie reagowali na zagrywki byłej burmistrz. No cóż. Baba jest nie w ciemię bita, wiedziała, że Tuśka nie da sobie mydlić oczów, więc robiła wszystko by ją zdyskredytować.

Ostatnio ktoś mi napisał na grupie” bo baby są zazdrosne”… Mieliśmy dyskusję na temat traktowania przez macierzyste związki tenisistów i tenisistki. No jest różnica. Ale! Federacja federacją, ale ma się wrażenie, że panowie są bardziej solidarni i nie wrzucają kamyczków do swoich ogródków. A na korcie widać, jak większość panów po skończonym meczu wylewnie sobie dziękuje, poklepując się po plecach, zamieniając kilka słów. U pań serdecznych uścisków jak na lekarstwo. Ot, uciski dłoni, często bez słowa dziękuję za grę, a nawet spojrzenia w stronę rywalki. Chłód. I często głupie nieprzemyślane komentarze, gdy któraś głośno odważy się zwrócić uwagę na coś istotnego, dotyczącego wszystkich zawodniczek. Nie widać, nie czuć tej solidarności.

Statystyki są jeszcze bardziej przerażające, niż obserwacje z życia wzięte. O istnieniu tak zwanej „solidarności jajników” mówi 21% kobiet i 10% mężczyzn, a o wzajemnym wspieraniu się na płaszczyźnie biznesu i rozwoju, tylko 18% kobiet.

*

Kolejna długa noc przespana ciurkiem, która zaczyna się przed 23, a mimo tych 9 godzin snów, budzę się zmęczona… dobrze, że śnią mi się przyjemne rzeczy, choć ulotne, mijające, jak każdy kolejny dzień, niczym ważnym niezapisany w kalendarzu wydarzeń. Bo czy odgruzowanie werandy, która od dawna prosiła się o porządek, to wydarzenie warte wzmianki? Może tylko, a na pewno z tego powodu, że to z inicjatywy LP, która zadzwoniła, że przyjedzie na kawę i zrobi porządek, bo akurat ma czas pomiędzy pomocą przy przeprowadzce rodziców, dorywczą pracą, ogrodem, polem, pilnowaniem wnuków etc… Ja mam tylko mówić co do wyrzucenia, co zresztą uczyniłam. Jedyne co zrobiłam przez te kilka dni w domu, to wymienienie bratków na niecierpka w jednej donicy…

I posadzenie pysznogłówki do dużej donicy- jak rozkwitnie zrobię zdjęcie…

Siedziałam sobie na ostatnim stopniu schodów tarasowych i gapiłam się na skrzydlate… I było mi przyjemnie, bo pogoda bardzo mi pasuje, nie tęsknie za temperaturą powyżej 20 stopni, mnie wystarczy tak jak jest…

Dobrego weekendu dla Was, uśmiechniętego i słonecznego 🙂