Był kiedyś taki sklep…czyli wspomnień czar ;)

Pewex.

Kto pamięta? Kto korzystał? A może  jeszcze coś macie w domu zakupionego w tym sklepie- synonimie towarów luksusowych.  Za dolary lub inne waluty wymienialne oraz bony towarowe PKO.

Ja mam! Talerzyki  deserowe z duralexu 😀 Ktoś pamięta, co to? ;p

W mieście portowym o dolary trudno nie było, ale my mieliśmy swoje źródło, bo rodzinę za oceanem. W listach, w kartkach i osobiście dostarczali w różnych nominałach. Oprócz tego, mama często kupowała bony od znajomej, żony marynarza. Nigdy nie zapomnę różowego ( brudny róż wykończony szarymi wstawkami- do wyboru miałam szary z różowym wykończeniem) puchowego długiego płaszcza, w którym wyróżniałam się na ulicach, oraz żółtej letniej kurtki, którą wprost uwielbiałam. ( Szczególnie do błękitnych spodni, przywiezionych przez sąsiada- marynarza).  I sukienki, którą kupiłam na własny ślub cywilny. I czerwonych kafelek do kuchni- to już za bony OM, który będąc w RFN na praktykach zarobił w markach, wpłacił na konto, a później procenty odbierał w bonach, bo taki był lepszy przelicznik, i oddawał je mnie 😀

I milupę ( mleko) dla Tuśki, która była na receptę ( zerowa) i  w ogóle mało dostępna jak wszystko w tamtym czasie, a Tuśka chlustała, wypijała mało naraz i powoli przybierała na wadze, więc Rodzinna, która  się na własnej skórze  przekonała (została opluta), że chrześnicę wcale nie jest tak łatwo nakarmić, zarządziła, że pokarm musi być treściwy.

Mieszkając  blisko granicy z  NRD, gdzie jednak zaopatrzenie w sklepach było dużo lepsze niż u nas,  mając sąsiada marynarza, babcię, która potrafiła szyć i robić piękne rzeczy na drutach i szydełku, oraz możliwość kupowania w Pewex-e nie narzekałam na niedosyt ciuchowy. Podbierałam też rodzicom. Tacie dwa swetry- za duże, ale o to chodziło- a Mam jakieś bluzki a nawet sukienki. W jednej z nich byłam na studniówce 🙂

Ostatnio jak z Aliś wspominałyśmy modowe szaleństwa tamtych lat, to przypomniałyśmy sobie, że  w podstawówce hitem były sukienki jeansowe, rozpinane z długim rękawem. Hitem, bo można było w nich chodzić zamiast znienawidzonego fartucha ;p I zwykłe białe trampki, noszone aż podeszwy odlatywały ;D ech…

***

Pięknie się zrobiło 🙂 W końcu można szeroko otworzyć drzwi i powiększyć pokój o taras…Ptaszki świergolą, zieleń się zieleni najpiękniejszą barwą w roku, a zasadzone kwiatki w donicach pięknie kwitną.  Pańcia słowa babcia wstajemy choć usłyszane grubo przed budzikiem od razu w taki dzień stawiają człowieka do pionu. Szkoda czasu na spanie, nawet jeśli się spało z takim fajnym facetem jak Pańcio ;D

Usiadłam późnym popołudniem na tarasie i zastygłam w stuporze…szczęśliwa, że w końcu mogę. Że nawet w słońcu, które zbliża się już ku zachodowi mogę ogrzać swą twarz, łapiąc cenną witaminę. Że piec w końcu nie chodzi…;p

Odzyskałam swój telefon! Jakoś przeżyłam bez niego, ale łatwo nie było. I OM dojrzał aby w końcu zmienić swój archaiczny na  coś nowszego. Oprócz kontaktów, których nie miałam, brakowało mi najbardziej  dostępu do WA. I jak byłam w DM, to chciałam zrobić zdjęcie kwitnącego kasztanowca, bo na trasie do, żadnego kwitnącego nie widziałam. Jutro, a właściwie dziś przyjrzę się bzom, bo podobno już  kwitną.

Miłego i cieplutkiego weekendu! 🙂