Jakie jest…

…lato, każdy widzi. (Pewnie są różnice w widzeniu w zależności, gdzie się aktualnie przebywa). W kratkę. Szkoda, że nie w  ekskluzywną- burberry- ale nie narzekam 😉 Tylko że zaplanować nic nie można, bo nie ma dnia bez deszczu, burzy.  Czasem się trafi- jak rodzynek w cieście- cały słoneczny dzień, ale na powtórkę drugiego  z rzędu nie ma co liczyć. Idzie się przyzwyczaić, szczególnie że temperatury, choć nie porywają, to jak dla mnie są okej. Tyle że deszczu dużo za dużo… Podobno warzywa nie chcą rosnąć, podtopione w ogródkach. Nie zawsze można pograć w piłkę, więc gramy z Pańciem w domino. Czasem się budzę i nie wiem, jaki mamy dzień, choć dla mnie to i tak bez znaczenia…czy to piątek, czy wtorek…tyle że dni szybko uciekają. Zbyt szybko. Mam dobry czas, naprawdę dobry i łapię się na tym, że wiele chwil chciałabym zatrzymać. Wczoraj zaklepałam miejscówkę i za niecałe dwa tygodnie znowu będę bliżej gór…

 

OM wezwany do ZUS-u poszedł nie do końca świadomy w jakiej sprawie; właściwie to był przekonany, że w sprawie rehabilitacji. I był zdziwiony, że to była kontrola zwolnienia, a nie komisja kierująca go na rehabilitację. Optymistycznie przyjął, że po złożeniu wniosku zaraz będzie miał komisję, więc nawet uważnie nie przeczytał pisma :))) Zwolnienie o dziwo zaakceptowano, nie kierując nawet  na jakieś dodatkowe badania kontrolne.

Zanurzam się w świat fikcji pochłaniając kolejną książkę. Uciekam w migrację wewnętrzną…Rzeczywistością jestem zmęczona, przerażona, i zwyczajnie mi smutno. Za dużo nienawiści, nietolerancji wokół. Coraz więcej agresji i rasizmu…Rasizmu, który rośnie w siłę za cichą, a nawet werbalną akceptacją sił rządzących. I nie wiem, co bardziej mnie smuci: to że mamy głupich i nieodpowiedzialnych przy sterze, czy to, że tak wielu ludzi jest wobec takich zachowań obojętnych. Bo to nie ich dotyczy.  A gdzie zwykła ludzka przyzwoitość? A podobno warto być przyzwoitym…

 

Na razie pięknie świeci słońce (padać ma po południu), więc zbiorę się w sobie i pojadę wypić kawę w pięknym ogrodzie LP.

 

Albo ma się bloga, albo kota- uśmiechnęła mnie ta puenta pewnej historii 😀