Zazdrość…

Uczucie chyba każdemu znane.

Zazdrosnym można być o byle co i o rzeczy ważne. Zazdrościć można też pozytywnie, choć to wcale proste nie jest, aczkolwiek zdarza się zazdrość motywacyjna.

Zazdrość o ludzi. O obecnych lub byłych partnerów. O przyjaciół, znajomych.

Jakoś tak się w życiu potoczyło, że ominęła mnie zazdrość o faceta. Aktualnego, byłego, przyszłego…Dlatego nie bardzo rozumiem, że z zazdrości można wiele głupot popełnić, jak również nikczemności. Tak, wiem, że zazdrość może nawet do zbrodni popchnąć, ale…najczęściej to jest zbrodnia na samym sobie. Bo te wszystkie poczynania, czasem karkołomne, idiotyczne, absurdalne, nikczemne, świadczą tylko o zazdrośniku. Owszem, emocje potrafią urwać się nawet z najtrwalszej uwięzi, wybuchnąć niepohamowanym gejzerem, bo człowiek jest tylko człowiekiem i różnie reaguje na coś, czego się nie spodziewał. Ale ja nie o tym. Nie o reakcji na zdradę, oszustwo.

Dwoje ludzi się rozstaje. Za porozumieniem stron. Albo nawet nie, bo najczęściej, nawet jeśli stwarzane są takie pozory, jest tak, że jak związek się rozpada, to któraś strona cierpi bardziej. Ma żal. Bardziej przeżywa. I ma do tego prawo. Każde rozstanie, szczególnie po kilkuletnim albo dłuższym związku jest porażką. Bo coś się nie udało. Potrzebny jest czas…

No dobrze… Rozstanie nastąpiło, a po nim wspólne relacje układały się dobrze. Bo dlaczego nie, jeżeli nie rozstali się w gniewie, obustronnym obwinianiu się…etc…? Czy przyjaźń z byłą/byłym jest możliwa? Jest. Ja jestem tego przykładem. Wiem jednak, że to raczej ewenement w relacjach międzyludzkich. Unikat. Jednak mając takie doświadczenie, zupełnie inaczej, bo z wiarą zamiast sceptycyzmu patrzę na takie relacje po-związkowe. (Mam w towarzystwie co najmniej dwie rodziny, które mają fantastyczne relacje z byłymi, związani nie tylko rodzinnie, ale też towarzysko).

No dobrze…Ciągle od brzegu zamiast do…ech. Od rozstania minął prawie rok, w tym czasie relacje były sporadyczne, ale poprawne, a nawet przyjacielskie- wzajemna pomoc w różnych życiowych sprawach. I nagle!  Bum. Zazdrość wypełzła każdym porem. Wystarczyło, że na horyzoncie pokazała się inna, i już reakcja psa ogrodnika. Dziwne, niezrozumiałe posunięcia, paszkwile pisane w necie, i inne kwiatki, nie najlepiej świadczące o ich autorce. Dla mnie rzecz niepojęta. Jak ta: wzięcie się za kudły o faceta! (A przecież głośna była sprawa pobicia dziewczyny przez dwie gimnazjalistki, bo tamta rzekomo odbiła chłopaka jednej z nich). To się jednak dzieje.

I tak sobie myślę, że osoba zazdrosna, uwidaczniając swą zazdrość w różnych niegodziwych posunięciach, sama pali za sobą mosty. Bo jeśli nie przestała mieć nadziei na powrót związku, to swoim zachowaniem całkowicie niweczy taką możliwość. Bo obojętnie z jakiego powodu to robi, to nie najlepiej o niej świadczy. I już.

Kurczę, mnie wciąż zadziwia, do czego może być zdolna zazdrosna kobieta!

Albo urażony facet…

W tej historii raczej nie chodzi o zazdrość, choć kto wie, co danego człowieka uwiera. Para z kilkunastoletnim stażem, po przejściach. Żadne tam małolaty, tylko słuszny wiek średni 😉 Najpierw długo byli parą mieszkającą osobno, aż kilka lat temu on wprowadził się do niej. Związani kredytem, który ona wzięła na siebie, a on go spłaca. Jakiś czas temu zaniemógł, szpital i wszystkie konsekwencje  związane z chorobą, czyli podupadłe zdrowie.  Wyprowadził się w czasie kiedy ona poszła na imprezę do znajomych, a on odmówił pójścia. Do dziś nie zna konkretnej przyczyny, za to w necie na fejsie  czyta różne przytyki wobec swojej osoby.

 

Jest też zazdrość, zaborczość o przyjaciół. Mimo że najczęściej zna się przyjaciół naszych przyjaciół, to my niekoniecznie się z nimi przyjaźnimy.  Są jednak jednostki, które nie potrafią się pogodzić z tym, że swoich przyjaciół nie mają na wyłączność. Bo jest rodzina, bo są inni przyjaciele…No i bywa obraza, foch, że przyjaciel nie mógł nam poświęcić czasu, bo miał inne plany. I nieważne, że te plany były dużo ważniejsze, niż np. wizyta u nas na grillu…Albo, że nagle coś wyskoczyło. Niby akceptujemy, że są inni, ale to MY mamy być na pierwszym miejscu- takiej postawy nie potrafię zrozumieć. Mnie to się kłóci z pojęciem o przyjaźni…

Nie pytaj, co twój przyjaciel może zrobić dla ciebie, ale co ty dla niego- parafrazując klasyka, napiszę, że ja jestem zdolna do poświęceń ;ppp Dla PT nie posadziłam jaśminu pod tarasem, bo jest uczulona, i na wspólną podróż autem nie po perfumowałam się, bo mnie o to poprosiła, mimo że ja bez perfum to czuję się…goła! O! ;ppp

A co Ty zrobiłaś/zrobiłeś ostatnio dla swoich przyjaciół? ;)))

***

Jadę. Sama. Nie nastawiam się na rewelacje, bo czuję, że moc już na dużej rezerwie. Zobaczymy. Od środowych wyników zależy też, czy planowany przez OM wypad kilkudniowy dojedzie do skutku za dwa tygodnie.

Miłego dnia! 🙂