…To zwrot jaki poznajemy na pierwszej w życiu lekcji angielskiego (przynajmniej tak było za moich czasów). Czyli: jak się masz?, co słychać?, jak się czujesz? – najbardziej utarte (grzecznościowe) powitanie. Rytuał językowy.
Na rodzimym podwórku, pytanie „jak się/pani czujesz?” potrafi u mnie wywołać irytację i chęć odpowiedzi: wczoraj popiłam i dziś leczę kaca, ale jest ok! No nie mogę jej powstrzymać (irytacji), gdy słyszę to od osób niezatroskanych o moją skromną osobę czy życzliwie zainteresowanych, a od osób po prostu ciekawych. Od osób, z którymi nie mam żadnych bliższych i mniej bliższych relacji, a oni uważają, że muszą o to pytać, bo akurat mnie widzą. Bo coś tam słyszeli i wiedzą…No więc nie muszą! Nie muszą posiąść wiedzy o moim samopoczuciu, osoby, z którymi nie mam żadnych prywatnych relacji i tylko wiem, kim są, a oni wiedzą, kim ja jestem. Bo mieszkam na wsi. Zresztą, co miałabym im odpowiedzieć: dobrze, dziękuję; dziękuję, ale źle…? Szczerze mówiąc (pisząc) uważam, że pytanie mnie o to, jest nie tylko pytaniem nie na miejscu, ale i pytaniem bezczelnym (tylko w wydaniu tych konkretnych osób). Nic na to nie poradzę, że tak to odbieram. A może powinnam odpowiadać wymownym: I still am. Grzecznie i z uśmiechem 😉 Tylko czy zrozumieją, nawet jeśli powiem to w ojczystym języku?
No, czasem to ja sama się nie rozumiem 😉 Czytam teraz: House of cards, i z każdą kolejną kartką, mam coraz większą ochotę na obejrzenie najgłośniejszego serialu XXI wieku, dla którego książka to literacki pierwowzór. Ktoś czytał, ktoś oglądał? O serialu już wcześniej słyszałam, że jest najlepszym serialem od lat. A nie rozumiem się, bo rzecz jest o ambicji, manipulacji i korupcji, czyli o władzy „po trupach” na salonach politycznych Wielkiej Brytanii- książka i Waszyngtonu- serial. Tak jakby mało mi było polityki na rodzimym podwórku 😉
Przeczytałam dziś (na żółtym pasku), że Putin nam się w końcu objawił 😉 Obstawiam, że za jego zniknięciem stoi botoks lub inny lifting 😉
Życie to rzecz dla dwojga 
No to się upięknił 😛
PolubieniePolubienie
:)) lepiej, żeby ten czas spędził na upiększaniu się, niż na knuciu przeciw Ukrainie i UE.
PolubieniePolubienie
W takich sytuacjach, gdy ktoś nieupoważniony się mnie pyta o zdrowie, staję się głucha… (zła też)
PolubieniePolubienie
Bywam też głucha…choć to czasem trudne jest 😉
PolubieniePolubienie
Kiedy chodziłam o kulach, wszyscy na osiedlu zadawali mi pytanie: „Co się stało?” Ponieważ nie miałam ochoty opowiadać o swojej chorobie, to w końcu jednej z pań wypaliłam: „Mąż mnie ze schodów zrzucił.” I wyobraź sobie, że od tej pory pytania się skończyły. Ty zawsze na takie wścibskie pytanie możesz odpowiedzieć coś w stylu „Rewelka, sąsiadko. nigdy nie było lepiej.” Albo zaskocz ją pytaniem: „A co tam u pani?”
Ściskam Cię serdecznie!
PolubieniePolubienie
Tak naprawdę to wszystko zależy kto pyta ( z tych nieupoważnionych), ale jest coś w człowieku takiego, że na wścibskie pytanie, ma ochotę odpowiedzieć tak, by komuś w pięty poszło 😉
Serdeczności 🙂
PolubieniePolubienie
Co do pytań o to „jak się czujesz?” Zawsze odpowiadam, że „po japońsku – jako tako”. Społeczeństwo się „europeizuje” i stąd takie kwiatki bez ładu i składu.
HofC nie czytałam i nie oglądałam, bo tak jak władza i przemoc w Grze o Tron, tak i ten serial jest na swój sposób pociągający, a na to nie mam czasu. Swoją drogą to dziwne, że ludzi interesują takie rzeczy jak chciwość, zazdrość, zemsta… Jakby w realnym życiu brakowało problemów…
:***
PolubieniePolubienie
Powinnam teraz czytać ogłupiające słodko-pierdzące romansidła ( dobre romansidło nie jest złe), oglądać lekkie komedie ( o te trudno), ale…no właśnie nie potrafię 😉
PolubieniePolubienie