Akcje skorupiaka pną się w górę, gdy moje spadają w dół. Mam wrażenie, że na łeb i szyję. Nie walczę. Nie mam planu, żadnej strategi. Jestem na etapie zbierania dokumentacji (w dzisiejszych czasach dobrze mieć papiery na wroga), kolejnego papierka na dowód, że jest. I ma się dobrze. W przeciwieństwie do mnie. Nie mam nastroju wojennego, ale wciąż drzemie we mnie duch walki. Więc jak tylko będzie to możliwe, to przybiorę barwy wojenne. Bo to już nie będzie bitwa, jedna czy druga, tylko regularna wojna…
A za oknem piękna jesień:) Dojrzewam do robienia porządków. Do wyrzucenia rzeczy niepotrzebnych. Do posegregowania, poukładania, opisania. Bo kto się połapie w tym moim bałaganie jak nie ja? Czas na skrzynie skarbów z kodami dostępu.
Tylko ja wiem, jak mnie się nie chce…
Życie to rzecz dla dwojga 
ta notka brzmi naprawde niepokojąco…
PolubieniePolubienie
Pomimo ogromnego doświadczenia, to w takiej sytuacji jestem po raz pierwszy, i to jest bardzo niepokojące…
PolubieniePolubienie
Gdy choroba próbuje nas zdominować, nie pozostaje nic innego, jak przybrać wojenne barwy i ruszyć do ataku. Wiem z doświadczenia, że nastawienie psychiczne może zdziałać cuda. Jestem z Tobą myślami, bo dobra energia też jest ważna. Zrób generalne porządki, a pierwszego wyrzuć skorupiaka.Powodzenia!!!
PolubieniePolubienie
Dzięki! 🙂
Zadomowił się, ale jeszcze mu się postawię! To co piszesz jest bardzo ważne, i ja to wiem. Moja psychika ma dobry, kilkunastoletni trening. Nie licząc dużo wcześniejszych doświadczeń. Da radę. Przynajmniej mam taką nadzieję.
Serdeczności.
PolubieniePolubienie
Przybieraj barwy obronne. Nie odpuszczaj. Trzymam kciuki mocno, mocno, mocno!
PolubieniePolubienie
Nie odpuszczam, robię wszystko co mogę w tej chwili.
Dzięki!!!
PolubieniePolubienie
Nie dawaj się, mała! Czekam na notkę o pokonaniu wroga:*
PolubieniePolubienie
Ha! Chętnie taką napiszę :)*
PolubieniePolubienie
jakie to trudne,
przytulam Cię:*
PolubieniePolubienie
Dziękuję :*
PolubieniePolubienie