Pomyłka, intuicja, przypadek…

Bez kategorii 1 Minutes

Dzwonek telefonu. Stacjonarnego.

Niech dzwoni- myśli. Zwyczajnie  jej się  nie chce opuszczać ciepłego łóżka i gnać po schodach w dół, by odebrać. I tak nie zdąży, zanim umilknie ostatni sygnał. Jeśli to ktoś ważny, jeśli coś ważnego,  to zadzwoni na komórkę.

Telefon dzwoni ponownie. Stacjonarny. Instynkt każe jej opuścić łóżko i zbiec szybko na dół. Poprzednio telefon dzwonił krótko. Łapie za słuchawkę i rzuca krótkie: słucham…

–Dzień dobry- słyszy w swoim języku.

Odpowiada, choć jeszcze nie wie komu…

Po drugiej stronie króciutka konsternacja i pytanie, na które tamta osoba już zna odpowiedź, a ona wie kto dzwoni.

Ktoś bliski. Kiedyś. Ktoś z kim nie rozmawiała już 6 lat. Coś je poróżniło. Tamta się obraziła. A ona po czasie lubiła uważać, że obraża się tylko służba- zapożyczyła i polubiła to stwierdzenie. Nauczyła się wspominać bez żalu. Fajny wspólny czas. Bo nigdy go nie przekreśliła, nie umniejszyła…do dziś ceniła. Ale to już było, i nie wróci więcej- tak o tym myślała, jeśli zdarzało jej się myśleć o tamtej.

Przypadek. Telefoniczna  pomyłka. I rozmowa. Nie taka jakby się ostatnio rozmawiało wczoraj, ale też nie taka, jakby coś się między nimi wydarzyło. Normalna. Fajna. Ze śmiechem w tle. Padło zaproszenie. Przyjęte. Czy zostanie zrealizowane? Teraz ruch jest po tamtej stronie. Ma tylko kilka dni, by go wykonać…

 

 

Napisane przez roksanna

Jestem jaka jestem...niedoskonała...a w tej niedoskonałości...doskonała...;)

Opublikowano

19 myśli na temat “Pomyłka, intuicja, przypadek…”

    1. Wiesz, nie dam głowy ani żadnej kończyny sobie uciąć, że tak…Z drugiej strony, ta osoba nie mieszka w kraju i nie musi kojarzyć numery telefonów. Chciała zadzwonić do kogoś innego, a ktoś podał jej nie ten numer.

      Polubienie

      Odpowiedz

  2. A bo to czasem już tak właśnie jest, że z jakiejś głupoty ludzkiej jedna z drugą się osoba „zatną” i obrażą na wieki wieków. A po co? Nie szkoda kontaktów, znajomości? Dobrze, że czasem takie pomyłki się zdarzają. Chociaż, podobnie jak ~ewa z mazur, ciężko mi uwierzyć, że to na pewno pomyłka była…

    Polubienie

    Odpowiedz

    1. Jasne, że szkoda. Ale ile razy można rękę wyciągać.Są osoby bardzo pamiętliwe, ale widać, że i im przechodzi…
      Sama nie wiem co o tym myśleć. Dla mnie pomyłka wcale nie wydaje się niemożliwą…

      Polubienie

      Odpowiedz

        1. Tyle, że ruch zależy od tej drugiej osoby.
          Ja w ogóle rzadko kogoś definitywnie skreślam. Zdarzyło mi się raz. Przepraszam dwa razy. Raz w realu, raz tu na blogach.

          Polubienie

          Odpowiedz

      1. Dodam, że obie opcje są możliwe i wiarygodne. Jeśli wizyta się odbędzie, albo kolejna próba kontaktu, może zagadka się wyjaśni…ale nie musi…najważniejsza była sama rozmowa…

        Polubienie

        Odpowiedz

Dodaj komentarz