Miłość mojego taty….;)

Odkąd pamiętam zawsze była. Bo tata ma już ją tyle lat co mam ja. Mając 14 lat, wyjechał ze wsi do dużego miasta, do szkoły. Choć był uzdolniony muzycznie i w tym kierunku chciał się kształcić, to dziadków nie było na to stać. Więc wybrał szkołę z zawodem, sam się utrzymywał przy niewielkiej pomocy swoich rodziców. Już przy mamie i przy mnie skończył technikum i studia, a ze wsią oprócz rodziny łączyła go już tylko-Pasieka. Jeździł do swoich pszczółek co sobotę, a gdy ja podrosłam, nauczył mnie o nie dbać. Miałam zawsze pracowite wakacje…a to „łapanie” roi, później co najmniej dwa razy wirowania miodu i na koniec karmienie na zimę. Nie buntowałam się, choć zdarzały się sytuacje, że byłam gdzieś na wakacjach, wspaniale się bawiąc, a tu telefon, że mam wracać, bo trzeba „miód kręcić”. Gdy sama się wyprowadziłam na wieś ze swoją rodziną, tata krążył nadal między wsią dziadków (oddaloną ode mnie 80 km) a naszą, więc namówiłam go na przeprowadzkę pszczółek do nas. I to z ich powodów 😉 i nie tylko mam tatę u siebie co weekend. Choć wybudował sobie dom 500m od nas, to na razie służy do noclegów dla gości, gdy ich większa ilość nas nawiedzi. No i ostatnio urządzamy w nim święta:) Tata jest osobą, która nie potrafi wypoczywać bezczynnie. Gdy już wybrał się z mamą i ze mną na wakacje to tylko w góry…nad morzem się nudził;) Ale najchętniej spędzał je ze swoimi pszczółkami. Potrafił mnie przegonić po polach i łąkach, i pokazywać jak zbierają pyłek, który później przetwarzały na miód.

Pasieka to jego miłość…pasja i odskocznia od stresującej pracy. A ja powiem, że nie ma nic pyszniejszego, niż dopiero co wywirowany, jeszcze lejący się miód…jego smak i zapach, prosto z plastrów…Już niedługo będzie wirowanie;))